Inteligencja zbiorowa

Określenie intencji zbiorowej odnosi się do grupy ludzi współpracującej ze sobą przy danym projekcie. Polega na dzieleniu się wiedzą, umiejętnościami, doświadczeniem i kompetencjami. Dzięki poczuciu wspólnoty, jednostki wspierają się wzajemnie, dopingują, poszukują informacji. Mając określony cel i świadomość korzyści dla wszystkich, chętnie dyskutują, negocjują, co stanowi punkt wyjścia do dalszego rozwoju, zarówno na polu zawodowym, jak i osobistym.

Powszechnie wiadomo, że współpracując, osiągamy więcej. Łączymy siły, idee i kwalifikacje w celu realizacji różnego typu projektów – od tworzenia projektów po prowadzenie ogromnych korporacji. To wszystko ma związek ze zbiorową inteligencją, czyli zdolnością grupy

do podnoszenia poziomu wiedzy, kompetencji czy umiejętności poprzez wspólne działanie.

Najbardziej współczesnym przykładem inteligencji zbiorowej, jest portal Wikipedia, z którego wiedzę czerpie znaczna część użytkowników internetu. Idea polega na tym, że każdy człowiek może dodać informacje na dany temat. Nie są one jednak szczególnie weryfikowane, niemniej publikowane treści muszą być otagowane źródłem, np. z literatury, więc można stwierdzić, że informacje, które się tam znajdują, są prawdziwe. Jeden człowiek nie byłby w stanie zrobić tak ogromnej bazy informacyjnej, w różnych językach, na skalę światową. Wikipedia, będąca internetową encyklopedią wiedzy, obrazowo pokazuje, jak działa siła grupy.

Podobnie jest w organizacjach – grupa ludzi tworzy jedną całość. Zespół kompetencji, umiejętności i doświadczeń przeplata się miedzy sobą, tworząc efektywną synergię. Jeden pracownik nie byłby w stanie być najlepszy we wszystkich dziedzinach.

Inteligencja zbiorowa zaczyna kształtować się w momencie, gdy rozproszone umiejętności i wiedza łączą się, żeby osiągnąć wspólny cel – który notabene nie musiał być wcześniej uzgodniony. Z technicznego punktu widzenia na to zjawisko składają się 4 elementy, w tym sposób oceny osiągania efektów, poznanie szczegółów wyodrębnionych celów, zestaw określonych zasobów oraz mechanizmów interakcji, a także równie ważne – kompetencje w określonych obszarach. Razem tworzą spójną całość, która prowadzi do (zwykle) skutecznego działania i szybszego osiągania określonych rezultatów. Za przykład może posłużyć jednoczenie się w słusznej sprawie, poczucie misji, chęć pomocy czy zdobycie nagrody.

Kiedy członkowie jakiejś grupy współpracują ze sobą, przekazują innym uczestnikom wiedzę na temat danego problemu, motywują pozostałych do poszukiwania nowych informacji, inicjują dyskusje oraz negocjują w zakresie omawianego zagadnienia. W tej sytuacji zdrowa rywalizacja staje się doskonałym narzędziem, przynoszącym realne i stosunkowo szybkie efekty.

Na podstawie wielu badań dowiedziono, że inteligencja grupowa jest nieporównywalnie większa od inteligencji jednostek. Rozwiązania problemów uzyskane w wyniku pracy zespołowej są skuteczniejsze, bardziej pomysłowe i lepiej dopracowane w porównaniu do wyników pojedynczych pracowników.

Nie jest to jednak zjawisko idealne i wolne od niebezpieczeństw. Jednym z zagrożeń jest tzw. syndrom grupowego myślenia, który w skrócie polega na samoczynnym ograniczaniu głosów krytycznych przez uczestników grupy. Brak krytyki, a także niechęć do powodowania konfliktów, może prowadzić do podejmowania niewłaściwych decyzji. Członkowie zespołu stają się nieobiektywni i niechętnie wychodzą „przed szereg”, gdy mają świadomość odpowiedzialności zbiorowej.

Mimo kilku wad inteligencji zbiorowej, które jako osoba zarządzająca jesteś w stanie wyłapać, samo zjawisko w odniesieniu globalnym i z punktu widzenia biznesowego, ma znacznie więcej korzyści. Mając tę świadomość, osiąganie dużych celów wydaje się prostsze!